İş Kanunu 30’uncu maddesi ve Yönetmelik 10’uncu maddesine göre;
• İşverenler, aynı il sınırları içinde kalmak kaydıyla, 50 veya daha fazla işçi çalıştırdıkları, tarım ve orman işlerinin yapıldığı işyerlerinde ise 51 veya daha fazla işçi çalıştırdıkları işyerlerinde %3 engelliyi meslek, beden ve ruhi durumlarına uygun işlerde çalıştırmakla yükümlüdürler. Aynı il sınırları içinde birden fazla işyeri bulunan işverenin bu kapsamda çalıştırmakla yükümlü olduğu işçi sayısı, toplam işçi sayısına göre hesaplanır.
• İşverenlerin aynı il sınırı içerisindeki işyerlerinde çalışan toplam işçi sayısı dikkate alınır. Gerçek şahıslar haricinde tüzel kişiliği bulunan işyerlerinin aynı tüzel kişiliğe ait olması önemlidir. Birbiri ile ilişkisi olsa dahi farklı tüzel kişilikler söz konusu ise ayrı ayrı değerlendirmeye gidilir.
• Halihazırda çalışmakta olan engelli ve eski hükümlü sayısı toplam rakamdan düşülür.
• Belirli ve belirsiz süreli işçiler hesaplamaya dahil edilirken, kısmi süreli işçiler çalışma sürelerine göre hesaplamaya katırlırlar. Örneğin; işyerinde 5 yarı zamanlı çalışanın, haftada 3 saat üzerinden ayda 18 gün çalıştığını varsayarsak hesaplama şu şekilde yapılacaktır: (5x4x18) / (18×7,5) = 360 / 135 = 2.66. Kesirli sayıyı yukarıya yuvarlayınca işyerinde istihdam edilmesi zorunlu engelli çalışan sayısını 3 olarak buluruz.
• Kanunun 7’nci maddesi kapsamında geçici iş ilişkisi kurulan çalışanlar sayıya dahil edilmezler.
• Yer altı ve su altında çalışan işçiler hesaba katılmazlar.
• 5188 sayılı Özel Güvenlik Hizmetlerine Dair Kanun’un 47’nci maddesi hükmünce özel güvenlik birimlerinde ve özel güvenlik şirketlerinde istihdam edilecek engelli ve eski hükümlü sayılarının tespitinde özel güvenlik görevlileri dikkate alınmaz.
• Oran hesabında yarıma kadar olan kesirler dikkate alınmaz, yarım ve daha fazla olanlar yukarı yuvarlanarak tama iblağ edilir.
